Sağ ve sol.
Anladım ki; bu iki kelime, aynı anlayışsızlığın, aynı kinlerin, aynı cehaletin ifadesidir.
Çamur, ama Batı’dan ithal edilmiş.
Fransız ihtilaliyle ortaya çıktılar.
Kralın sağında oturanlar sağcı, solundakiler solcu.
Sağ ile sol, Doğu ile Batı gibi kaypak iki kavram.
Bu anlaşmasına imkan olmayan iki düşman arasında, ”münzevi aydın” hareketini nasıl ayarlayacak?
Çünkü bunlar hakikati kapamaya yarayan uydurmaca mefhumlardır.
Bilhassa sosyal sınıflara ayrılmamış bir ülkede sağcı-solcu ne demek?
Sağ okumuyor.
Sol diyalogdan kaçıyor, küskün.
Pamuk ipliğinden biraz daha sağlam tek bağ:
Düşünce birliği.
O da rüzgarın her an tehdit ettiği bir kandil.
Düşünce birliği, düşünen insanlar arasında olur.
Cemil MERİÇ / Bu Ülke (s. 54 – 55)
BEYYİNAT 