Dünyada yalnızca insanlar öleceklerinin farkındadırlar.
İnsan soyuna bu nedenle saygı duyuyorum ve geleceğinin şimdikinden daha iyi olacağına inanıyorum.
Günlerinin sayılı olduğunu ve hiç ummadıkları bir anda her şeyin son bulacağını bilmelerine rağmen, sonsuza kadar yaşayacaklarmış gibi hayata sarılıyor insanlar.
Bazılarının anlamsız bulduğu (ardında büyük eserler bırakmak, çocuk sahibi olmak, adının unutulmamasını sağlayacak işler yapmak gibi) şeyleri, ben insan onurunun en yüce ifadesi olarak görüyorum.
Ama yine de zayıf yaratıklar oldukları için, insanlar bir gün mutlaka öleceklerini kendilerinden hep gizlemeye çalışıyorlar.
Onları hayatlarındaki en güzel şeyleri yapmaya yönlendirenin, aslında ölümün kendisi olduğunu anlamıyorlar.
Karanlığa adım atmaktan korkuyorlar, bilinmeyenden korkuyorlar, bu korkunun üstesinden gelmenin biricik yolunun, günlerinin sayılı olduğu gerçeğini görmezden gelmek olduğunu sanıyorlar.
Ölüm gerçeğinin farkında oldukları zaman; daha gözü pek olabileceklerini, gündelik uğraşlarında çok daha büyük başarılar elde edebileceklerini görmüyorlar.
Çünkü o zaman kaybedecekleri hiçbir şey olmayacak, çünkü ölüm kaçınılmaz.
SONUÇ: Ölüm bizi hiç yalnız bırakmaz, hayatımıza gerçek anlamını verende ölümdür.
Paulo COELHO
BEYYİNAT 