Bu hikaye, çiftlikten çiftliğe, yarıştan yarışa koşarak atları terbiye etmeye çalışan gezgin bir at terbiyecisinin küçücük oğlunun hikayesidir:
Çocuk Orta Okul ikinci sınıfta iken öğretmenleri:
“Büyüyünce ne olmak ve ne yapmak istedikleri” konusunda bir kompozisyon yazmalarını” ister öğrencilerden.
Çocuk, bütün gece oturup, günün birinde at çiftliğine sahip olmayı hedeflediğini anlatan 7 sayfalık bir kompozisyon yazar ve hayalini en ince ayrıntılarıyla anlatır. Hatta hayalindeki 200 dönümlük çiftliğin krokisini de çizer. Binaların, ahırların ve koşu yollarının yerlerini gösterir.
Ertesi gün öğretmenine sunduğu bu ödev, tam kalbinin sesidir.
İki gün sonra ödevi geri aldığında, kağıdın üzerinde kırmızı kalemle yazılmış kocaman bir “sıfır” ve “dersten sonra beni gör” uyarısı vardır.
Yanına gittiğinde öğretmenine ”Neden sıfır aldım ?” diye merakla sorar.
Öğretmeni
“Bu ödev, senin yaşında bir çocuk için gerçekçi olmayan bir hayal. Paran yok. Gezgin bir aileden geliyorsun. At çiftliği kurmak büyük para gerektirir. Önce araziyi satın alman lazım. Damızlık hayvanlar da almalısın. Bunları başarman imkansız ” der ve ekler :
”Eğer ödevini gerçekçi hedefler belirledikten sonra yeniden yazarsan, o zaman notunu yeniden gözden geçiririm.”
Çocuk evine döner. Uzun uzun düşünür. Babasına danışır.
Babası:
”Bak oğlum, bu konuda kararını kendin vermelisin. Çünkü bu, senin için oldukça önemli bir seçim.” der.
Çocuk bir hafta kadar düşündükten sonra ödevini hiçbir değişiklik yapmadan öğretmenine geri götürür ve:
“Öğretmenim.
Siz verdiğiniz notu değiştirmeyin… Ben de hayallerimi.” der.
Kıssadan Hisse:
Sonuç ne olursa olsun hayallerinizden asla vazgeçmeyin ve kalbinizin sesini dinleyin.
ALINTI
BEYYİNAT 