TEK GÖZÜMÜ VERDİM

Bir anne ile çocuğu varmış.
Annenin tek gözü kördür.
Çocuğu annenin bu halinden şikayetçidir, annesini bu yüzden sevmez çocuk.
Bir gün okuluna aç giden oğlu için anne yemek götürür.
Fakat hiç beklemediği bir şeyle karşılaşır.
Çocuk, anneyi gördüğü zaman arkadaşlarına mahcup düşmemek için kaçmaya başlar.
Bunu gören anne üzülüp yine de çocuğuna doğru ilerler. Yanına geldiğinde çocuk anneyi arkadaşlarının yanında tanımazlıktan gelir.
Anne üzülerek eve doğru döner.
Akşam eve gelen çocuk yaptığı yetmezmiş gibi annesine; “beni arkadaşlarımın yanında küçük düşürüyorsun, gelme bir daha okula senin bir gözün yok, senden korkuyorlar” demiş ve odasına çekilir.
Anne her geçen gün biraz daha üzülür ama yine de çocuğunu severdi.
Çocuk, büyür, okur, iş sahibi olur ve evlenip Almanya’ya  yerleşir.
Uzun zamandır çocuğundan haber alamayan anne de, onun arkasından Almanya’ya gider.
Eve gelip kapıyı çaldığında kapıyı torunu açar ve korkarak babasına doğru kaçar.
Babasının yanına gelerek; “kapıda bir gözü kör dilenci var” der.
Kapıya gelen oğlu; annesine; “neden geldin buraya, çocuklarımı korkutuyorsun” diyerek kapıyı yüzüne çarpar.

Anne üzülerek tekrar eve döner.
Uzun zaman geçtikten sonra çocuk annesini görmek için Türkiye’ye geri döner fakat annesinin öldüğünü öğrenir.
Buna da üzülmeyen çocuğu “iyi ki ölmüş, kurtulduk” diyerek sevinir.
Fakat eve giren çocuk yatak odasında bir mektupla karşılaşır.
Mektupta;
“Canım oğlum; ben seni arkadaşlarının yanında küçük düşürdüm, korkuttum ama bilmiyorsun ki sen doğduğunda tek gözün yoktu ve ben senin için tek gözümü feda ettim…”

ALINTI