Fyodor Dostoyevski (1821 – 1881)
Biz hepimiz kaderlerimizden öyle hoşnutsuz, yaşamlarımızdan öyle bezmişiz ki! Ama baksanıza, sonuçta, ilk bakışta çevremizdeki her şey soğuk, suratsız, neredeyse öfkeli… (s.50)
Şimdi her zamankinden de iyi biliyorum, en iyi yıllarımı boşu boşuna harcadığımı! Şimdi bunu biliyorum ve bunu biliyor olmaktan da acı duyuyorum. Artık geleceği düşünmeye de korkuyorum. (s. 55)
Artık ben şimdi kendim hakkında kötü düşünmeyeceğim. Artık ben, belki de, yaşamımda günah ve suç işledim diye sıkılmayacağım, çünkü böyle yaşamanın kendisi suç ve günahtır. (s.55)
Hissedersin sonunda yorulduğunu, sonsuz çabada yorulduğunu, sonuçta olgunlaşırsın, önceki ideallerini geride bırakırsın: Küle, kalıntıya dönüşürler. Bu arada ruh hep başka bir şey diler ve ister! Ve insan boş yere, külleri karıştırır gibi eski hayallerini karıştırır. (s.56)
Sonuçta hayaller de hayatta kalır! Hem de nasıl anılarla! (s.57)
BEYYİNAT tarafından Fyodor DOSTOYEVSKİ’nin BEYAZ GECELER
kitabından derlenmiştir.
Can Yayınları (2014)
BEYYİNAT 